Reisverslag van onze rondreis door het prachtige Bali.

Veel mensen laten hun volgende vakantiebestemming afhangen van een mooie plek, gunstige aanbieding of andere (bucketlist) reden. In Bali is dat natuurlijk niet anders. De vele prachtige plekken, luxe accommodaties of de warme gevoelens voor de mensen die men heeft gekregen tijdens een eerder bezoek. Allemaal goede redenen natuurlijk, om dit idyllische eiland (nog eens) te gaan bezoeken.

Bij mij ligt de reden voor inmiddels 2e vertrek naar Bali iets genuanceerder. En begint in mijn jonge jeugdjaren, zo'n 40 jaar geleden... Als avontuurlijke reizigers gingen mijn ouders vaak een verre reis maken, en bleven dan een maand of soms nog langer weg.

Zo ook begin jaren 80, een reis was geboekt naar Indonesië. Dit werd de reis waarvan mijn vader later zei dat het de mooiste reis ooit was. Het was een georganiseerde groepsreis die via Sumatra en Java naar Bali ging. Mijn vader ging hier een verslag van maken ...Op Video!

Maar liefst 4 betamax videobanden mee, een recorder die met een dikke kabel aan de 2 kg wegende camera zat. Batterijen ter grootte van een halve pak suiker, en 2 x zo zwaar! Die batterijen moesten natuurlijk ook in de recorder, nog een keer 4 kg, dat met een riem over de schouder hing! Mijn vader was als zelfstandig ondernemer niet heel vies van het delegeren van rotklussen. Zo heeft hij de zware apparatuur op de vakantie zelf nauwelijks gedragen. Binnen 3 minuten na het uitstappen van de toer bus, had hij alweer een nieuwe "werknemer" gecharterd om de spullen te dragen.

Het eindresultaat was 6 uur video, zonder bewerkingen, zelfs niet daar waar alleen de voeten werden gefilmd. Mijn ouders hebben het hele reisgezelschap later thuis uitgenodigd. Met zijn allen opnieuw de herinneringen ophalen en de video bekijken. Elke keer als de close-up scenes van de voeten voorbijkwamen werd er "live bewerkt" of ook wel het "fast forward" knopje ingedrukt. Vele mooie beelden herinner ik me van kleurrijke optochten tot beelden van de prachtige natuur en tempels.

Houten beeld van vrouw met traditionele kegelvormige caping. Een hoed gemaakt van bamboe, rotan of pandan bladeren.

Niet alleen de video was een aandenken aan Indonesië, ook werden de meeste kleren achtergelaten voor een goed doel en om plaats te maken voor Balinese kunstwerken.

O.a. 8 schilderijen, 2 wajang poppen, veel ander houtsnijwerk en kleinere cadeaus zijn mee teruggenomen. Veel van dit exotisch, soms bijna buitenaards uitziende voorwerpen zijn terecht gekomen in de "man-cave" van pa. Toentertijd bestond die term nog niet en heette het biljartruimte.

Als "ons pap en mam" thuiskwamen van zo'n verre reis, was dat altijd weer een groot feest voor ons als 5 kinderen. Een keer hebben we ze verrast door alle deuren en kozijnen binnen in huis een andere kleur te schilderen. Voor mij als jongste, was het toch vooral ook leuk om cadeautjes te krijgen.